Aναδρομές στο παρελθόν // Running back to the past(Part 1&2)

Πίσω στη πραγματικότητα 
Μερος πρώτο 
Λοιπόν, αφού κάναμε μια μικρή διαδρομή στη φαντασία, ας προσγειωθούμε στο δικό μας κόσμο και τη σκληρή πραγματικότητα.

Η οικονομική κρίση, και οι δυσκολίες της ζωής γενικά, μου θύμισαν τη φιλοσοφία του Henry David Thoreau.

Μα είναι τόσο απλό. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται πολλά πράγματα για να επιζήσει.

Και όμως έχει γίνει η ζωή μας τόσο περίπλοκη που έχουμε χάσει τον έλεγχο και βρισκόμαστε σε πλήρη σύγχυση...

Μας έχουν πείσει ότι χρειάζεται να αποκτήσουμε πολλά αγαθά για να εξασφαλίσουμε μια άνετη και ευχάριστη ζωή.

Το αποτέλεσμα είναι ένας ξέφρενος αγώνας για περισσότερο χρήμα, αδιαφορώντας πολλές φορές ακόμα και για τις επιπτώσεις στην υγεία μας.

Τα σημερινά προβλήματα μου φέρνουν πίσω αναμνήσεις από τη ζωή στην Ελλάδα μετά το πόλεμο, τη δεκαετία του '50.

Στο κέντρο της πόλης υπήρχαν ακόμα χωματόδρομοι και τα αυτοκίνητα μπορούσαν να μετρηθούν στα δάχτυLabelsλα .

Ο κόσμος πήγαινε στη δουλειά του περπατώντας και αυτοί που ζούσαν μερικά χιλιόμετρα πιο έξω έπρεπε να περιμένουν αρκετή ώρα να περάσει το λεωφορείο στο οποίο ήταν όλοι πάντα πακεταρισμένοι όπως οι σαρδέλες στη κονσέρβα.

Περίεργο! Οι άνθρωποι ήταν κάπως χαρούμενοι και ανέμελοι.

Μετά τις κακουχίες του πολέμου, όλα τώρα φαινόταν τόσο ωραία.

Το νερό το προμηθεύονταν από τη βρύση της περιοχής. Το παντοπωλείο της γειτονιάς είχε όλα τα βασικά αγαθά που μπορούσε κανείς να τα αγοράσει με πίστωση.

Αλλά έπρεπε να έχεις ένα άδειο μπουκάλι για να πάρεις ένα λίτρο λάδι, και το κρασί η το τσίπουρο χρειάζονταν και αυτά το άδειο δοχείο τους.

Τα μπουκάλια και άλλες συσκευασίες δεν πετιούνταν ποτέ.

Τα ποτήρια ήταν μπουκάλια κομμένα στη μέση. Η εφημερίδα ήταν πολλαπλών χρήσεων.

Αφού διαβάζονταν μέχρι και τη τελευταία τελεία, γινόταν περιτύλιγμα για τα διάφορα ψώνια.

Η τελευταία της χρήση ήταν στη τουαλέτα......

Να και η ανακύκλωση! 
Συνεχίζεται.......

Βack to reality  (part one)

Well, since we took a short ride to imagination, let us land on our own world and its harsh reality.

The economic crisis and the difficulties of life in general reminded me of the philosophy of Henry David Thoreau.

It is so simple. Man does not need much to survive.

But our life has become so complicated that we have lost control and are in full confusion?

We are convinced that we need to acquire a great deal of goods to ensure a comfortable and joyful life.

The result is a frenzied struggle for more money, sometimes even without concern about the impact on our health.

The current economic problems bring back to me memories of life in Greece after the war, during the 50s.

There were still dirt roads in the center of the city and the cars could be counted on one's fingers.

People would go to work on foot, and those who lived a few kilometers further out, had to wait a long while to get the public bus in which they were all packed like sardines in a tin can.

Amazing! People were apparently somewhat happy and carefree.

After the bad times during the war, everything now looked so good.

Their water was supplied by the fountain of the neighborhood. In the local grocery store could be found all of the basic goods which one could get on credit.

But you had to have an empty bottle to get a liter of cooking oil, and wine or raki needed their empty container too.

Bottles and other containers were never thrown away.

Drinking glasses were bottles cut in half. A newspaper had many uses;

having read it up to the last period, it became wrapping material for various shopping goods.

Its last use was in the bathroom ......

There you have it; recycling! 

Continued.......

Κυριακή, 04 Απριλίου 2010   Διδρομές στη πραγματικότητα // Running back to reality

Μέρος δεύτερο 

Εκτός από το κέντρο της πόλης, τα σπίτια ήταν τριόροφες πολυκατοικίες. Μερικές δε εκατοντάδες μόνο μέτρα πιο έξω, τα σπίτια ήταν ισόγειες κατοικίες με καταπράσινες αυλές.

Η κληματαριές και οι περικοκλάδες έλουζαν την αυλή με τη δροσερή σκιά τους και ο αέρας ευωδίαζε μεθυστικά από το γιασεμί.

Η γειτονιά ήταν μια έννοια που σήμερα έχει εκλείψει.

Στις αυλές των σπιτιών συχνά οι γείτονες μαζεύονταν για να διασκεδάσουν παίζοντας χαρτιά ή τάβλι και συζητώντας ή τραγουδώντας...

Η οικονομία

O κόσμος ζούσε γενικά με μεγάλη λιτότητα και πολλές στερήσεις.

Κρέας έτρωγαν μόνο τις Κυριακές και στις γιορτές. Το σημερινό ψυγείο ήταν άγνωστο και όσοι είχαν κάποια οικονομική ευχέρεια διέθεταν το αντίστοιχό του, ένα ξύλινο κατασκεύασμα που χρησιμοποιούσε παγοκολόνες για ψύξη.

Άλλωστε, τα λιγοστά τρόφιμα που μπορούσαν να προμηθευτούν ήταν για άμεση κατανάλωση.

Η μπανιέρα ήταν μιά σπάνια πολυτέλεια, και μια φορά την εβδομάδα ο κόσμος έκανε το λούσιμό του σε μια λεκάνη με χλιαρό νερό.

Αλλά υπήρχαν και τα δημόσια λουτρά, που πολλοί τα επισκέπτονταν για να κάνουν ένα καλό, πλήρες μπάνιο.

Ο ηλεκτρισμός υπήρχε μόνο για να φωτίζει και ήταν πολυτέλεια για τον περισσότερο κόσμο.

Η λάμπα πετρελαίου ήταν το αντικατάστατο για το φωτισμό των σπιτιών στις φτωχογειτονιές.

Το πετρέλαιο ήταν επίσης καύσιμο για τη λεγόμενη γκαζιέρα που χρησιμοποιούσαν για το μαγείρεμα.

Σαν φτηνότερο καύσιμο υπήρχε το ξυλοκάρβουνο, το οποίο το μεταχειρίζονταν, όπως επίσης και τα ξύλα, για θέρμανση το χειμώνα.

Με τέτοιες συνθήκες, η ανεργία δεν ήταν μεγάλο πρόβλημα και ο περισσότερος κόσμος ήταν ικανοποιημένος με ότι λιγοστά χρήματα μπορούσε να βγάλει δουλεύοντας περιστασιακά.

Και ήταν περίεργο να βλέπεις ανθρώπους ανέμελους, οι οποίοι είχαν συμβιβαστεί με τη σκληρή πραγματικότητα.

Το πλεονέκτημά τους ήταν η αλληλεγγύη και το αίσθημα σιγουριάς για την επόμενη μέρα.

Part Two
Apart from the center of city, the houses were three-storey apartment blocks. And only a few hundred meters farther away, they were ground-floor residences with lush green courtyards.
The vines and shrubs bathed the yard in their cool shade and the air had a heady scent of jasmine.
The neighborhood was a concept that has now disappeared.
In the courtyards of the houses often the neighbors would gather to have fun playing cards or backgammon and talking or singing ...

The economy
People generally lived with great frugality and many deprivations.
They ate meat only on Sundays and holidays. Today's fridge was unknown and those who had some economic freedom owned its
counterpart, a wooden construction that used ice blocks for cooling.
Moreover, the food that they could afford to buy was for immediate consumption.
The bathtub was a rare luxury, and once a week people would take their bath in a basin with warm water.
But there were also public baths, which were visited by many in order to take a good, full bath.
Electricity was only for illumination and was a luxury for most people.
The kerosene lamp was a substitute for illumination of the houses in the poor neighborhoods.
Kerosene was also used as fuel for cooking in a so called gas stove.
A cheaper fuel was charcoal, which was being used as well as wood for heating in winter.
In such circumstances, unemployment was not a big problem and most people were happy with the little money that
they could make working occasionally.
And it was strange to see people enjoying life leisurely, who had come to terms with the harsh reality.
Their advantage was their solidarity and a sense of security for the next day.
Continued ......