Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ

Η σφαγή των χοίρων

Πλησίαζαν Χριστούγεννα. Σ' όλο το χωριό ετοιμάζονταν να υποδεχθούν τη γέννηση του Χριστού.

Ήταν η γιορτή που περίμεναν με χαρά για πολλούς μήνες οι κάτοικοι του χωριού και κυρίως τα παιδιά.

Τη τελευταία εβομάδα αυτά ετοιμάζονταν για τη νύχτα που θα έψαλαν τα κάλαντα. Θα γέμιζαν τους σάκους με κουλούρια, καρύδια, κάστανα και πολλά άλλα καλά.

Οι νοικοκυρές καθάριζαν το σπιτικό τους χαρούμενες, περιμένοντας μερικές απ'αυτές τον άνδρα τους που έλειπε για πολλούς μήνες στη ξενητιά. Ετοίμαζαν το ψωμί και τα σπιτικά κουλούρια που θα μποιράζανε στα παιδιά τη νύχτα που θα έρχονταν να ψάλουν τα κάλλαντα.

Δουλιές δεν υπήρχαν για όλους στο χωριό, και έτσι πολλοί άνδρες ξενητεύονταν για πολούς μήνες του χρόνου. Και τώρα επέστρεφαν στα σπίτια και στην οικογένεια με δώρα και μερικά χρήματα.

Η ζωή γι'αυτούς ήταν μιά τραγωδία. Μόνο το χειμώνα μπορούσαν να ξενιάσουν και να χαρούν για λίγο τη χαρούμενη ζωή του χωριού και τη θαλπορή της οικογένειας.

Τα καφενεία ήταν γεμάτα από άνδρες που έπαιζαν χαρτιά, πολλές φορές μέχρι το ξημέρωμα της άλλης μέρας.

Θυμάμαι που έλεγαν στο χωριό που κάποιος έχασε όλα τα λεφτά του στο κουμάρι. Τελικά έβαλε το γάιδαρό του στο τραπέζι της πόκας.

Τον έχασε κι'αυτόν ο καημένος.

Αυτή η εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα ήταν η μεγάλη χαρά των ανθρώπων. Αλλά για μερικούς κατοίκους του χωριού, ήταν το μεγάλο δράμα.

Σχεδόν κάθε νοικοκυριό έτρεφε ένα γουρούνι για το κρέας και το λίπος, απαραίτητη τροφή για τους χωρικούς που σπάνια είχαν τη πολυτέλεια να απολαύσουν κρεατικά.

Είχε έρθει η ώρα του ολοκαυτώματος.

Στις γειτονιές, γουρούνια ακούγονταν να τσιρίζουν φοβισμένα, και για να μην ακούσουν και ανησυχήσουν τα άλλα τα καημένα στο χωριό, τα παιδιά κάνανε θόρυβο χτυπώντας δυνατά τενεκέδες.

Αυτά ήταν ωραία χρόνια για του ανθρώπους, αλλά άσχημα για τους χοίρους.

Τώρα οι χοίροι μας εκδικούνται.